Het Amsterdamse Gemeentelijke Vervoerbedrijf (GVB) is een 
overheidsorganisatie die je onmiddellijk privatisering gunt. Kan het dan beter? Ik kom net uit Barcelona en mijn conclusie is: ja het kan beter, veel beter.
Het GVB wordt bestuurd door mensen met minachting voor de klant. Vandaag geef ik hier een voorbeeld van. Ik kan er zo tien andere geven.
Hufterproef
Het GVB heeft last van vernielzucht van de ontspoorde medemens. Aan dat probleem kan de GVB niets doen. Dat moeten we zelf doen. Het terechte antwoord dat de GVB heeft, is dat haar bussen, metro’s, wachtruimtes en abris “hufterproef” worden gemaakt.
Ik wil het hebben over de abris. Het merendeel van de abris bevat een zitbank. Dat lijkt me heel logisch. Elke GVB-reiziger weet wat wachten is. Vooral voor de oudere reiziger en voor die reizigers voor wie lang staan problematisch is, zal een zitbank een uitkomst zijn. De nieuwste zitbank van het GVB combineert een aantal gunstige eigenschappen: zij behoeft weinig onderhoud, is niet kapot te krijgen en slijt niet.
Elke bank blijft glimmen als nieuw. Het materiaal waarvan zij is gemaakt, is die van roestvrij
staal. Met daarin gaatjes geponst om materiaal uit te sparen en om vorming van waterplassen tegen te gaan. De uitstraling is strak en modern.
Ongeschikt om op te zitten
De banken van het hoofdstedelijke vervoersbedrijf hebben één probleem: ze zijn niet geschikt om erop te zitten. Waarom niet? Om dat te snappen, moet je over een gezond verstand beschikken. Iets weten van natuurkunde helpt ook. Van de directeur Abrimeubilair van het GVB hoef je die bètakennis niet te verwachten. En de directeur Vormgeving van het GVB is eerder aangenomen op zijn assertieve overredingskracht dan op zijn inhoudelijke kennis.
Even wat natuurkunde
De Tweede Hoofdwet van de Warmteleer, de allerbelangrijkste wet van de natuurkunde, zegt wat iedereen dagelijks waarneemt: bij een temperatuurverschil tussen twee gebieden stroomt de warmte van warm naar koud teneinde het temperatuurverschil te verminderen en uiteindelijk op te heffen. De hoeveelheid warmte die per seconde wordt getransporteerd wordt bepaald door een materiaalconstante die het warmtegeleidingsvermogen wordt genoemd.
Als je een houtlatje van ongeveer 10 cm aan een uiteinde in de brand steekt (temperatuur ongeveer 600 °C) kan je zonder enig probleem het andere eind met je blote hand vast blijven houden. Daarentegen leidt het aan een uiteinde verwarmen van een metalen lepel met de vlam van een aansteker al snel tot brandblaren als je de andere kant blijft vasthouden met je blote hand. Het thermische geleidingsvermogen van staal is dan ook honderd tot vijfhonderd keer groter dan dat van hout.
Naakt
Als u naakt op een houten bank gaat zitten, zal er warmte van uw lichaam (temperatuur 
ongeveer 37 °C) naar de bank (buitentemperatuur, zeg in het algemeen ergens tussen 0 °C en 25 °C ) stromen. Die hoeveelheid warmte die via uw zitvlek naar buiten stroomt, is ongeveer vijf keer zoveel als de hoeveelheid warmte die uw zitvlak aan de lucht zou afstaan. Gegeven dat uw zitvlak slechts ongeveer 10 % van het gehele huidoppervlak bedraagt, zou uw hele lichaam per tijdseenheid zo’n 50% meer warmte kwijtraken als u buiten naakt op een houten bank plaats zou nemen. Dat extra verlies kan uw lichaam wel aan. Maar als u op een stalen bank zou gaan zitten, raakt uw hele lichaam zes keer zoveel warmte kwijt vergeleken met wat uw lichaam zou verliezen als u zou blijven staan. Zelfs met klappertanden, bibberen en met uw armen gaan slaan, helpt niet voldoende. Het resultaat is dat u onmiddellijk weer gaat staan en een volgende keer er niet meer op gaat zitten.
Met kleren
Textiel zoals wol heeft een warmtegeleidingsvermogen vergelijkbaar met hout. Om daarvan te profiteren moet u centimetersdikke kleding gaan dragen of een kussentje meenemen als u met het GVB gaat reizen. Voor dunnere kleding geldt nog steeds dat de warmteafvoer door het staal van de bank wordt bepaald. En dat betekent dat je maar beter niet op de GVB-bank kan gaan zitten. En – het zal u niet verbazen – dat is wat de 
meeste Amsterdammers doen die wachten op een GVB-bus of tram: ze gaan niet op de bank zitten.
Houten banken
Houten banken zijn wat de temperatuur betreft veel aangenamer. En ook vernielbestendig. Alleen moet voor onderhoud de mos er af toe vanaf gespoten worden. Een andere dienst van de Gemeente Amsterdam plaatst wel banken van hout. Zoals u op de foto hiernaast kan zien, moeten ze die plaatsen alleen nog doorgeven aan de reinigingsdienst.
